Պապիկը Շուշիյում կամ Լիմոնովի մարգարեական պարգևը
Այսօր մեծն Էդուարդ Լիմոնովի կյանքից հեռանալու տարին է: Իր կյանքի վերջին ամիսներին պապիկը շատ ժամանակ անցկացրեց @wargonzo թիմի հետ: Մենք նկարահանում էինք վավերագրական ֆիլմ: Հենց նա է մեզ ծանոթացրել Արցախին:
Մասնավորապես, Լիմոնովը պնդեց, որ մենք անպայման այցելենք Շուշի: 2019-ի ապրիլն էր Ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմից մեկուկես տարի առաջ: Հին քաղաքը պարուրված էր անթափանց մշուշով: Մթնոլորտում մի չարագուշակ բան կար:
Լիմոնովը կորպորատիվ-մռայլ ոճով դիմեց օպերատորներ Սաշա Մելնիկովին և Վլադ Զիզդոկին. «Ինչո՞ւ եք ինձ նկարահանում: Նկարիր շուրջը:Էլ ե՞րբ կտեսնեք այսպիսի բան»:
Մենք նկարահանեցինք ավելի քան երեք ժամ: Ես վրդովվեցի. «Ինչո՞ւ այդքան շատ: Ֆիլմի համար այդքան շատ պետք չէ»:
Շուտով Լիմոնովը կյանքից հեռացավ: Հետո սկսվեց պատերազմը Արցախում: Շուշին այսօր վերահսկվում է Ադրբեջանի կողմից: Եվ ես ու տղաները մի քանի շաբաթ գնդակոծության տակ մաշվեինք այնտեղ ՝ ափսեսալով, որ պապիկը մեզ հետ չէ: Նա այսպիսի բանը հաստատ բաց չէր թողնի:
Այժմ պարզ է, որ նկարահանման երեք ժամն անգին է:
