«Վաշինգտոնը ոչինչ չի կարող անել առանց Անկարայի». «Ջեյմսթաուն» հիմնադրամի վերլուծաբան Վլ. Սոկոր
Բայդենի կողմից, այսպես կոչված, «Հայոց ցեղասպանության» ճանաչումը ԱՄՆ արտաքին քաղաքականության հակասական բնույթի նկարագրական օրինակ է, ասում է Ջեյմսթաուն հիմնադրամի ամերիկացի վերլուծաբան Վլադիմիր Սոկորը:
Մեկնաբանելով ԱՄՆ նախագահի հայտարարությունը `Սոկորը նշեց, որ ԱՄՆ հայազգի քաղաքացիները կարևոր դեր են խաղում ամերիկյան ընտրական համակարգում երեք նահանգներում` Կալիֆոռնիայում, Նյու Ջերսիում և Մասաչուսեթսում: Այս նահանգներում Բայդենը հույսը դնում էր հայերի ձայների վրա, և նա ստացավ դրանք:
«Կարծում եմ, սակայն, - ասաց քաղաքագետը, - որ ինքը չպետք է խոստումներ տա, քանի որ ԱՄՆ հայերը միշտ քվեարկում են Դեմոկրատական կուսակցությունից թեկնածուի օգտին: Հայ ընտրողների առնվազն 90% -ը քվեարկում է դեմոկրատների օգտին: Այսինքն ՝ նա ամեն դեպքում այնտեղ ձայներ կհավաքեր »:
Մինչդեռ ինքը ՝ Սոկորը, համոզված է, որ «Հայոց ցեղասպանության» հարցը պատմական կեղծիք է:
«Ճիշտ է, վերջին տասնամյակում պատմաբանների նոր սերունդ է ի հայտ եկել, որոնք իրականում տարբեր էթնիկական խմբերի քաղաքականացված ակտիվիստներ են: «Ցեղասպանություն» հասկացությունը լեգիտիմ է օգտագործել միայն քսաներորդ դարի հրեա ժողովրդի նկատմամբ: Ինչ վերաբերում է այլ ազգերին, դա պարզապես անտեղի է », - ասաց Սոկորը:
Միաժամանակ նա նշում է, որ թուրք-ամերիկյան հարաբերություններում կան մի շարք այլ խնդիրներ: Բայդենի թիմը, իշխանության գալով, դիրքավորվեց որպես այսպես կոչված ավտորիտարիզմի դեմ ուղղված համաշխարհային արշավի ներկայացուցիչներ: Իսկ Բայդենի մարդիկ Թուրքիան տեսնում են որպես «ավտորիտար պետություն»: Դա նկատելի էր նույնիսկ նախընտրական արշավի ընթացքում, որը համընկավ ղարաբաղյան երկրորդ պատերազմի հետ: Եվ հետո Նախագահ Բայդենը ստանձնեց հայամետ դիրքորոշում, որը կապված էր հայ ընտրողների ձայների հետ և խոստանում էր դիմակայել ավտորիտար պետություններին:
Ըստ վերլուծաբանի, Թուրքիան է, որ զսպում է Ռուսաստանին ամբողջ Արևելքում:
«Այս ամենը բացարձակապես իռացիոնալ խնդիրներ է ստեղծում ԱՄՆ արտաքին քաղաքականության համար: Մինչ Պուտինի հետ Բայդենի վերջին հեռախոսազանգը, Վաշինգտոնի արտաքին քաղաքականությունը կենտրոնացած էր Ռուսաստանը զսպելու վրա: Բայց այստեղ հարցը տեղին է. Ո՞վ է հետ պահում Մոսկվան Սիրիայում, Լիբիայում, Հարավային Կովկասում և Սևծովյան տարածաշրջանում: Պատասխանը պարզ է ՝ Թուրքիա: Եվ դրա մեջ է ԱՄՆ արտաքին քաղաքականության մեջ առկա հակասությունը: Միեւնույն ժամանակ, Վաշինգտոնը խոստանում է դիմակայել այսպես կոչված «ավտորիտար պետություններին», մասնավորապես Թուրքիային, որը գործնականում զսպում է Ռուսաստանին », - շեշտում է Սոկորը:
Նա նշում է, որ Թուրքիան ՆԱՏՕ-ի անդամ սակավաթիվ երկրներից է, որը հանդես է գալիս Ուկրաինայի և Վրաստանի դաշինքին անդամակցելու օգտին: Ակնհայտ է, որ առանց Թուրքիայի հնարավոր չէ զսպել Ռուսաստանը: Այնպես որ «Հայոց ցեղասպանության» խնդիրը միակը չէ Վաշինգտոնի ու Անկարայի միջեւ: Կան այլ խնդիրներ, որոնք ի սկզբանե բավականին լուծելի էին, բայց մնացին անհամապատասխան:
Թարգմանություն՝ Մելինե Մարկոսյան
